DULUTH، Minn. – شاهین ها، ده ها هزار نفر از آنها در هر پاییز، برای قرن ها، شاید هزاران سال، بر فراز خط الراس هاوک در اینجا پرواز می کردند، اما همیشه گذرگاه امن نبود.
در دهه‌های 1930 و 1940، و احتمالاً قبل از آن، چند نفر از ساکنان محلی با تفنگ‌های ساچمه‌ای و جعبه‌های گلوله به جایی که در آن زمان هاوک تپه نامیده می‌شد می‌رفتند و هنگام پرواز در جنوب مهاجرت، به رپتورها شلیک می‌کردند.
اعضای باشگاه پرندگان تازه تأسیس دولوث در دهه 1930 گزارش دادند که هر پاییز در برخی مکان‌ها «سبدهای شاهین مرده» را جمع می‌کردند.
علیرغم قوانین ایالتی علیه تیراندازی به شاهین ها، و قوانین شهری در مورد تیراندازی به پرندگان در محدوده شهر، کشتار شاهین تا دهه 1940 ادامه یافت. تماشاگران پرنده و مقامات شهری فقط برای دیدن سرنگون شدن آنها تابلوهای “تیراندازی ممنوع” نصب می کردند. اما اعضای کلوپ پرندگان پافشاری کردند و حتی در زمان اوج مهاجرت در پاییز در منطقه گشت زدند تا از اجرای قوانین دیدن کنند.
دورانی بود که بسیاری از مردم تصور می‌کردند که رپتورها، مانند گرگ یا خرس، چیزی جز حیوانات موذی نیستند که هر زمان که در محدوده تیراندازی بودند، تیراندازی شوند.
جان گرین، کارشناس پرندگان مستقر در دولوث و یکی از اعضای موسس منطقه حفاظت شده طبیعی هاوک ریج که در مورد تاریخچه هاوک ریج تحقیق کرده است، می گوید: «کشتن در مهاجرت شاهین (نقاط داغ) در سراسر کشور، نه فقط در دولوث، رایج بود.
در سال 1951، تیراندازی شاهین در بیشتر موارد متوقف شد و شمارش شاهین آغاز شد. پرنده شناسان در سراسر کشور مکان های مهاجرت شاهین های بیشتری را تایید می کردند که نقاط قیف سالانه در طول فشار به سمت جنوب بودند. تپه بر فراز محله دریاچه دولوث شرقی یکی از بهترین ها بود زیرا پرندگان از پرواز بر فراز دریاچه سوپریور اجتناب می کردند.
اولین شمارش در سال 1951، تنها طی چند روز در سپتامبر، در مجموع 8977 رپتور در هاوک ریج را به خود اختصاص داد. زمانی که جان گرین و همسرش جان، در سال 1958 به دولوث رسیدند، شمارش شاهین ها یک رویداد سالانه بود، اگرچه هنوز بسیار معمولی.
جان گفت: «ما وقتی وقت داشتیم، آخر هفته‌ها، یا زمانی که فکر می‌کردیم مهاجرت خوبی رخ خواهد داد، حساب می‌کردیم.
جان با خنده گفت: “یا وقتی هوا خوب بود.”
جان پرنده شمار جدی‌تر از این دو بود (جان به عنوان استاد زمین‌شناسی در دانشگاه مینه‌سوتا دولوث مشغول بود) و او در شمارش پاییز در دهه 1980 شرکت کرد.
«دختران ما آنجا بزرگ شدند. هر بار که می روم باید آنها را با خود بکشانم.» جان گفت.
همانطور که افراد بیشتری به شاهین ها علاقه مند شدند، شمارش بیشتر شد. کارشناسان و محققان پرندگان برای شمارش حضور یافتند. در 15 سپتامبر 1961، جان گرین 15000 شاهین را در یک روز شمارش کرد که در آن نقطه رکورد بود.
این روزها، شمارش شاهین ها از 15 آگوست آغاز می شود و تا نوامبر ادامه دارد و هر روز شمارشگرهای حرفه ای پرنده در حال کار هستند. تعداد شاهین‌هایی که بر فراز دولوث پرواز می‌کنند می‌تواند حیرت‌انگیز باشد. در 15 سپتامبر 2003، شمارنده ها 102329 شاهین را در یک روز به دست آوردند که از این تعداد 101698 شاهین بال پهن بودند، رکوردی که هنوز هم حفظ شده است. شمارش بالا و پایین می شود، اما به طور متوسط 76000 رپتور در هر پاییز همراه با هزاران پرنده آوازخوان و آبزی بر فراز آن پرواز می کنند که همه آنها اکنون شمارش شده اند.
داده‌های جمع‌آوری‌شده از شمارش شاهین‌ها، همراه با برنامه به دام انداختن و نواربندی شاهین در هاک ریج، بینش ارزشمندی را در مورد روند جمعیت، مسیرهای مهاجرت و تغییرات در الگوهای مهاجرت ارائه می‌دهد.
ژانل لانگ، مدیر اجرایی رصدخانه پرنده هاوک ریج، گروه غیرانتفاعی که برنامه‌هایی را اجرا می‌کند، می‌گوید: «ما یک مؤلفه تحقیقاتی داریم که بسیاری از مردم نمی‌بینند، شاید نمی‌دانند، که واقعاً کاری را که ما انجام می‌دهیم هدایت می‌کند. هاوک ریج. آموزش و اطلاع رسانی یکی دیگر از حوزه های کلیدی ما است و سپس زمینی را که ذخیره گاه طبیعی هاوک ریج است نیز مدیریت می کنیم.
اکنون بیش از 20000 نفر – دانشجو، تماشاگر پرنده و گردشگر – هر پاییز در طول مهاجرت به هاوک ریج می آیند.
زمین به مدت 50 سال حفظ شده است
در حالی که تیراندازی متوقف شده بود و تحقیقات رسمی در مورد شاهین در طول دهه 1960 ادامه داشت، هنوز هیچ حفاظت رسمی برای اموال هاوک ریج وجود نداشت – زمین های دولتی و غیرقانونی که توسط شهرستان سنت لوئیس اداره می شد. با توجه به بازدیدهای میلیون دلاری موجود از سایت، احتمالاً علاقه زیادی به توسعه ملک در امتداد انتهای شرقی Skyline Parkway وجود داشته است.
می‌توانست به خانه‌های بسیار گران‌قیمتی تبدیل شود. و بسیاری از اتفاقاتی که اکنون در هاوک ریج رخ می دهد، اتفاق نمی افتد.
در سال 1972، مجموعه ای از رویدادها گرد هم آمدند تا اطمینان حاصل شود که زمین توسعه نیافته، عمومی و قابل دسترس برای پرندگان و تماشاگران پرندگان است.
ما واقعاً خوش شانس بودیم که شهر افراد بسیار آینده‌اندیشی در پارک‌ها و برنامه‌ریزی داشت، وکیل شهر. جان گرین گفت… هر شهری از این نوع پتانسیل توسعه در امتداد اسکای لاین پارک وی دست نخواهد کشید. این یک روند طولانی بود، اما واقعاً کسی نبود که صریحاً با آن مخالفت کند.»
در سال 1972، باشگاه پرندگان Duluth به بخش جدید Duluth در انجمن Audubon تبدیل شد. بخش حفاظت از طبیعت مینه‌سوتا وامی را به آدوبون پیشنهاد داد که سپس 11744 دلار به شهر دولوت اهدا کرد.
جان گرین خاطرنشان کرد: «بیشتر پول جمع‌آوری‌شده از خارج از Duluth، از مردم شهرهای دوقلو در حفاظت از طبیعت، به دست آمد. یکی از معضلات ما این بود که بیشتر مردم دولوث در آن زمان از شاهین های شهر خود اطلاعی نداشتند.
شهر از این پول برای به دست آوردن 115 هکتار در بالاترین قسمت خط الراس از شهرستان استفاده کرد و منطقه حفاظت شده طبیعی هاوک ریج متولد شد. در آن سال تابلویی بالا رفت. این جان گرین بود که نام “رزرو” را ابداع کرد. این نامگذاری هیچ گونه حمایت قانونی خاصی به زمین نمی دهد، اما بنیانگذاران فکر می کردند مهم است که چیزی بیش از یک پارک شهری نامیده شود.
این شهر در سال 1973 250 هکتار مجاور دیگر را به دست آورد تا به عنوان حایلی برای فعالیت های ذخیره گاه طبیعی و شاهین ها باشد.
گیل مارسمن، که اکنون یک معلم بازنشسته Duluth است، به خاطر می‌آورد که بچه‌هایش را برای پیاده‌روی و پیک‌نیک به هاوک ریج برد و به سمت پیشخوان‌های اولیه پرندگان دوید. او داستان Hawk Ridge را قبلا نشنیده بود اما مجذوب چیزهایی شد که دید و آموخت.
مارسمن خاطرنشان کرد: «اگر آنها (در سال 1972) اقدام نمی‌کردند، می‌توانست خانه‌ها، چراغ‌ها و فعالیت‌هایی در آنجا وجود داشته باشد که مسیر مهاجرت را تغییر دهد. او کار داوطلبانه را در هاوک ریج در سال 1973 آغاز کرد و هنوز هم همچنان قوی است.
فکر می کنم سال گذشته 120 ساعت داوطلب بودم. من فقط آن را دوست دارم. «باورم نمی‌شود که اکنون 50 سال از آن زمان می‌گذرد. … ما مردم را از سرتاسر جهان به آنجا می بریم و من فقط دوست دارم بتوانم این داستان را برای آنها تعریف کنم. این واقعاً یک گوهر پنهان برای ما در Duluth است. گاهی اوقات فکر می کنم هاوک ریج در خارج از Duluth بیشتر شناخته شده است تا در داخل.
رصدخانه پرندگان هاوک ریج چندین رویداد ویژه را برای جشن گرفتن پنجاهمین سالگرد ذخیره‌گاه برنامه‌ریزی کرده است، که از 22 تا 25 سپتامبر برگزار می‌شود و بر جشن‌های سالانه آخر هفته هاوک متمرکز است که برای اوج مهاجرت شکارچیان بر فراز تپه تعیین شده است.
لانگ گفت: «تصور اینکه هاک ریج اینجا نباشد، سخت است. ما واقعاً مدیون کسانی هستیم که 50 سال پیش آینده نگری داشتند تا این سرزمین را کنار بگذارند. … و بهترین بخش این است که برخی از آنها هنوز در اطراف هستند تا با ما جشن بگیرند.”
برای اطلاعات بیشتر به hawkridge.org مراجعه کنید.
بهترین روزها برای تماشا
ساعت مشخصی در خط الراس وجود ندارد، اما کارکنان در حال حاضر تا 31 اکتبر هر روز از ساعت 9 صبح تا 4 بعد از ظهر آماده هستند. اواسط صبح اغلب برای مهاجرت در اوج است. روزهای صاف با بادهای غربی، شمال غربی یا شمالی بهترین هستند و پرندگان بیشتری را به سمت جنوب هل می دهند. روزهای بارانی همراه با باد شرقی یا جنوبی، پرواز را برای پرندگان در اینجا سخت‌تر می‌کند، بنابراین گاهی اوقات پرواز نمی‌کنند. اما تقریباً هر روز پرندگانی در حال حرکت خواهند بود.
چی بیارم
دوربین‌های دوچشمی مهم‌ترین ابزار هستند زیرا بسیاری از رپتورها بر فراز تپه پرواز می‌کنند. برای آب و هوا، که می تواند در بالای تپه Duluth شدید باشد، لباس بپوشید، به خصوص با باد شرقی. صندلی ایده خوبی است زیرا صندلی وجود ندارد. اگر قصد دارید در مسیرهای 4 مایلی Hawk Ridge پیاده‌روی کنید، کفش‌های پیاده‌روی انتخاب خوبی هستند زیرا مسیرها ناهموار هستند. هیچ ساختمانی در هاوک ریج وجود ندارد. همه چیز در فضای باز است
یک توالت قابل حمل در زمان اوج مهاجرت وجود دارد و هاوک ریج برخی از تنقلات سبک و کالا را برای فروش ارائه می دهد.